Dwaj przygnębieni uczniowie szli do Emaus, gdy do ich rozmowy dołączył się Jezus. Oni go nie poznali, choć serca w nich płonęły, jak do nich mówił. Jezus im odsłonił, co w Pismach odnosiło się do Niego. Ukazał im, jak pozorna klęska Mesjasza byał planem Boga w historii i jak On świadomie wybrał drogę cierpienia by osiągnąć chwałę.
Jezus nadal poucza nas na naszej drodze, tej zniechęcającej życiowej wędrówce. Przypomina nam, że łaska jest żywa nawet pośród ludzkiej hańby. Lecz czy my Go rozpoznajemy, kiedy do nas mówi?
Dwaj uczniowie rozpoznali Jezusa po łamaniu chleba. Podobnie i my jesteśmy świadomi Jego obecności w Eucharystii podczas Mszy Świętej. I rzeczywiście, nasze serca pałają w nas, kiedy słuchamy słów głoszonych z ambony. Ale czy jesteśmy przekonani, że jest to ten sam głos Jezusa, który do nas przemawia?
Przemawia osobiście i zachęcająco do każdego, kto nadstawi ucho podczas homilii we Mszy. I wędruje razem z nami, ukazując nam, jak ta sama droga do Emaus, jeśli się nią zawróci, prowadzi również do Jerozolimy.
© 2002-2024 - Irene Thomas
Tłumaczenie polskie: Elizabeth Sikorski
